کد مطلب:29555 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:100

بخشنده مهربان












5255. امام علی علیه السلام: [ خدای] بخشنده ای است كه با ارزانی داشتن روزی، بر ما مهربانی می كند؛ آن كه نسبت به ما در دین ما، دنیای ما و آخرت ما رحیم و مهربان است.[1].

5256. امام علی علیه السلام - در نامه اش به قیصر -: امّا پرسش تو درباره «رحمان»! او یاور هر كسی است كه به وی ایمان آورده است، و «رحمان»، نامی است كه جز خداوند عزّوجل كسی بدان نامیده نشده است.

و امّا «رحیم»! پس او بر آن كه نافرمانی كرد و توبه نمود و ایمان آورد و عمل نیك انجام داد، مهربان است.[2].

5257. امام علی علیه السلام: [ او] نسبت به كسی كه به سایه اش پناه آورَد و به ریسمانش چنگ زند، خوبی كننده و مهربان است.[3].

5258. امام علی علیه السلام: [ او] به والایی اش منزّه است و به برتری اش متكبّر. چشمی او را درك نمی كند، و نگاهی او را فرا نمی گیرد. قویِ دست نیافتنی، بینای شنوا، والای حكیم، رئوفِ مهربان، و عزیز داناست. هركه او را وصف كرده، در توصیفش ناتوان گشته، و هركه او را شناخته، در صفاتش گم گشته است. نزدیكِ دور، و دورِ نزدیك است.

هر كه را كه می خوانَدش، اجابت می كند، و به بنده اش روزی می دهد و می بخشد. دارای لطفِ نهان، قدرتمندیِ قوی، رحمتِ گسترده و كیفر دردآور است. رحمتش بهشت پهناورِ سرسبز است، و كیفرش دوزخ بسته نابود كننده است.[4].

5259. امام علی علیه السلام: سپاسْ خدایی را... كه رحمتش پیوسته است و نعمتش پایان ناپذیر.[5].

5260. امام علی علیه السلام: او كسی است كه در عین گستردگیِ رحمتش، كیفرش بر دشمنانش سخت است، و در عین سختی كیفرش، رحمتش بر دوستانش بسیار است.[6].

5261. امام علی علیه السلام - در حكمت های منسوب به ایشان -: از قرآن، عبارتی مرا خشنود می كند كه آن را برای كسی كه با ارتكاب به گناه، بر خود ستم كرده است، امید دارم: «قَالَ عَذَابِی أُصِیبُ بِهِ ی مَنْ أَشَآءُ وَرَحْمَتِی وَسِعَتْ كُلَّ شَیْ ءٍ؛ [7] عذاب خود را به هر كس بخواهم، می رسانم و رحمتم همه چیز را فرا گرفته است» كه خداوند، رحمت را فراگیر و عذاب را ویژه ساخته است.[8].

5262. امام علی علیه السلام - در دعایی كه به كُمَیل بن زیاد آموخت -: خداوندا! به رحمتت كه همه چیز را فرا می گیرد، از تو درخواست می كنم.[9].

5263. امام علی علیه السلام: خداوند، كسی را از خود، دور نمی كند، مگر آن كس كه رحمت [ او] را نمی پذیرد و از مصونیت [ او] فاصله می گیرد.[10].

5264. امام علی علیه السلام: هیچ بخششی او را از باز پس گیری [ نعمت]، مانع نمی گردد، و هیچ خشمی او را از مهربانی باز نمی دارد، و هیچ رحمتی او را از كیفر دادن، رویگردان نمی كند.[11].









    1. التوحید: 5/232، التفسیر المنسوب إلی الإمام العسكری: 9/28.
    2. إرشاد القلوب: 366، بحار الأنوار: 53/259/92.
    3. البلد الأمین: 93، بحار الأنوار: 7/139/90.
    4. المصباح، كفعمی: 968، بحار الأنوار: 28/340/77، شرح نهج البلاغة: 140/19.
    5. نهج البلاغة: خطبه 45، بحار الأنوار: 42/81/73.
    6. نهج البلاغة: خطبه 90، بحار الأنوار: 10/306/77.
    7. اعراف، آیه 156.
    8. شرح نهج البلاغة:960/344/20.
    9. الإقبال: 331/3، مصباح المتهجّد: 910/844، البلد الأمین: 188.
    10. الإرشاد: 291/1، بحار الأنوار: 967/156/34.
    11. نهج البلاغة: خطبه 195، بحار الأنوار: 15/315/77.